පරුමක රවන පුත පරුමක ඉඣුද බොලේපලිකද රජුද හරුමස ලෙණෙ කොතැන හෙලේඅනගත අගත චතුදිශ සඟසතුය කලේබුදුහිමි වැඩිය ඉදසල ගුහ නුවර තෙලේ මඩුකශ ලියේ පුගියන මහ නැවක නැගේශමුදහ ශුමන වයඹින් බල කනශ පුරේමහරඣ ගමණි විවරණ ලද පචින ඉමේදශදිශ ගොතම දා පිහිටයි මෙලක තුබේ ශතරශ නදික මිත වියගද පිදුව ලෙණේරුපණද තෙරණි මඩබඩවිට වඩිනු දැනේශොම මලි කොතන නුඹෙ බතිකන…
කුසිනාරාවට පහනක් අරගෙනසිහිනෙන් පා තැබුවාඒ සිහිනෙන් ලොව අමා සුවය ලැබඔබ හඬ මට ඇසුණා මෙදිය කුසට යළි වඩින බුදුන් ගැනදෙපා නමැද ඇසුවාසවණක් බුදුරැස් පිරිනිවනට පෙරපහනට තුති පිදුවා තවම සිහින මැද කුසිනාරාවටයන මං මා සොයනාඅඳුරු මගම මිස හිමි තුති පුදකළපහන අසළ නැතුවා
කාලි දිවංගනියේගල්කුළ මත හිඳකළහෝ මුවදොරහඬනු එපාහඬවන්න එපා අසිපත දිලුන පුරේපෙළපත සැඟව ගියේවේලාපුරයේ තනිකම පමණයිවිඳිනු එපා විඳවන්න එපා එඩිතර සොයුරු සෙනේරණබිම මිලින වුණේදෑ හිත වඩවා හෙළබිම සුරකින්රිදෙනු එපා රිදවන්න එපා