රජ අණ ඇසිලා- දුනු හී උරයේ ලාබටදඬු කඳුවැටියෙන් පැන මුරගාදණ්ඩනාථ වර ගුගුරා හඬගා මුරගා දෙදරා සිව්කොණ හෙණ පුපුරාපෙරැළි කැලතී පුපුරා සුණුවී මහමෙර ගෙන සොලවාකැලතී වියැලී හුණුවී දියැවී ලෝදිය ගෙන නටවාවර මා මිතුරා නසනට සතුරා පෙර ලෙස හඬ නගලා දණ්ඩනාථ වර දණ්ඩනාථ වර දණ්ඩනාථ වර දණ්ඩනාථ වර දණ්ඩනාථ වරවරවරවරවරවරවරවර ලග්ගල ලොග්ගල අට ඉස්බක් දුරමංගල මංගල සුබ…
භීමරකුන්නේ…. ඥාතියකුන්නේ….මීරුක්පල්ලේ… හෙවනේ වරෙන්නේ…කාලේ ගෙවෙන්නේ…. කල්පේ ලෙසින්නේ….නෑර නොයන්නේ…. වාරේ බොලන්නේ…. සැහලා බාරංගේ – මැඩුවන් විල් ගජිදේබමවා චචර චකේ- බුජවන් බූපාලේබාන් කරන්නේ කවදා කවුරුද භානු කුලේවාන් දමන්නේ මෝසම ආ විට වාපි හෙලේ නාගරයෙන් ලී පෙළ බසෙකින් කී දෝතට මන්තර මතුරාපන්කාලිබුරුණ්ඩි බස්නාහිරයෙන් මූණට මූණක් අමුණාපන්නිමාව කොතනද ඇරඹුම එතනයි ගුරුලට නැකතක් ගලපාපන්දෑතට පන්දම දෙකොන විලක්කුව වස්දොස් හරිනට මුරගාපන්…
පලේ සිමන්ඩුවේ මඩොල්සිමේ පාලි සිමන්තයේබලේ රකුන් පෙලේ හෙලේ ලියා තැබූ තෝම්බුවේසිලේ වසන්නනේ කෙතේ උදා ගිනේ ගිගුම් නැගේබොලේ සටන් කලේ සෙනේ නිසා දැයේ පුරාණයේ කලගුණ දනිමී ඇසළ පෝයටම එමීඑනතුරු ගනිමී දවස පාන්දර එමීපෙරහර ඇසුණී ඇසුණු මග දිගට එමීනෑගමන් යමී යමං පෙර දමින් බැඳී කනට සුපුරුදුයි වගේ මගේ මේ දෙවොල් බෙරේනදින් දුරක ගුම් දුනී අගේ කියාපන් මලේහිතේ…
(රක්ක රකුන් රක් කුළහ: රක රක- රක්ක රකුන් රක් කුළහ: රක රකරක්ක රකුන් රක් කුළහ: රක රක- රක්ක රකුන් රක් කුළහ: රක රක) රක්ක රකෝ සවිය රක්කුළ ඩා හෙලලා සරු- කලෝපොළවෙ ගුණේ එක්ක මුහුවී කෙත් පැහිලා- වහ නැතෝ(රක්ක රකුන් රක් කුළහ: රක රක- රක්ක රකුන් රක් කුළහ: රක රකරක්ක රකුන් රක් කුළහ: රක රක- රක්ක…
ගුගුර ගුගුර පුලතිසි පෙළ- මුගුර මුගුර ගෙන දෑතටනසා දැමූ රුපු එඩි බල- පෑව බලේ අසුර හෙලේඋතුර උතුර දෑඅබිමන- මතුර මතුර පේවී පුදසදා අපේ ලේ නෑකම- යාවු සෙනේ සිහළ දැයේ මෙදා අසුර බලේ ලකේ දස අත පතුරාපොලොන්නරුවෙ සුදොවුන් පරපුර ජය ලබනාසෝබල සවිබල වඩමින යශොබල වඩිනාපිඹලා ජයසක් සටනට වර කඩු ලෙලවා අනුරාපුර තක්ක තකට තක තක කියලාපීරාගෙන…